-Özdemir ASAF-

Hayır sus!

Gitmeni anlarım ama sus!

Bahanelerini cüzdanına kaldır.

‘Gitmek zorundayım’la başlayan cümlelerini ağzının içine topla.

Küçükken öğrenememişsin.

Ağzında yalan varken konuşma.

Ben bilirim belirsizlikler mahveder adamı....


Sen bilmiyorsun....

bilseydin eğer,böyle yapmazdın

Sudan çıkmış balık gibi beni...

öylece bırakmazdın.
                   JBT

BEKLE BENİ

Içimde darmadağın olmuş bir mazi taşıyorum.

Görmeden de sevebiliyorum artık seni

Bazı şeylerin üstesinden gelebiliyorum.

Zamanla aramda ki bağ giderek güçlendi

Sığıntı gibi bir köşesine sığınıp;

Bekliyorum .

Hep beklemek eylemini gerçekleştirdiğim için

Bundan gocunmuyorum artık .

Sesini duymadan da sevebiliyorum artık seni

Yalan değil bu..

Mümkünatı yok diyenlere inat

Bu vazgeçmeyişim ..

Hayat denen masalda üstüme düşen rolü

Layıkıyla yapma çabası içerisindeyim şimdilerde ..

Çok sonraları uslandım belki ..

Ama inan ki;

Artık sana dokunamadan da sevebiliyorum seni

İçimde ki bu yeni filizlenen tohumu çok sevdim ben..

Tüm çabam iyleşmek adına

Senin adına..

Yaralarımı kendimle saracağım

Ve bir gün içimi kanatan

Bizi biz yapan o şehri feth etmeye geleceğim..

Bekle beni

İçinde ki Beni tüketmemeye çalış

Geleceğim

Bekle beni !

Alinti.

Siz hiç bir sarrafın bağırdığını duydunuz mu?

Kıymetli malı olanlar bağırmaz.

Domatesci, biberc...i bağırır da kuyumcu bağırmaz.

Eskici bağırır ama antikaci bağırmaz.

Insan bağırırken düşünemez. Düşünemeyenler ise hep kavga içindedir.

Popcular, rockcular boğazlarını patlatana kadar bağırıp duruyor.

Ama Dede Efendi'yi okuyanlar bağırmıyor.

İnsanin kazandığı paradan değil, paranın kazandığı insandan korkulur.

Murathan Mungan - Gece Nöbeti

Daha az seviyorum seni
giderek daha az
unutur gibi seviyorum
azala azala
aramızdaki ......uzaklığın karanlığında
geceler kısalıp gündüzler uzuyor öyle olunca
daha az seviyorum seni
kendini iyileştiren bir yara gibi
daha az
ve zamanla.

sen geceyi tutuyorsun, ben nöbetini
uzak dağ kışlalarında
görmüyoruz birbirimizi
usul usul sis iniyor
kopmuş yollara
ışığı hafif, uykusu ağır koğuşlarda üzerini örtüyorum senin
bir çığ gibi büyüyorsun rüyalarımda
sevgilim, sevgilim
yıldızları daha büyüktür bazı gecelerin
nöbet kadar yalnızken öğreneceksin bunu da.

artık daha az seviyorum seni
unutur gibi, ölür gibi daha az
yeniden ödetiyorum kendime
onca aşkın öğretemediğini.
kolay değildi
yalnızca sevgilimi değil, evladımı da kaybettim ben
kaç acı birden imtihan etti beni.

bir tek gece vardır insanın hayatında
ömür boyu sürer nöbeti
bu da öyleydi
iyi ol
sağ ol
uzak ol
ama, bir daha görme beni!