Nemrut tapınaklarının gece yalnızlığını yaşıyorum.üzgünüm desem değil,sıkkınım desem hiç.
Bir kartalın pençesindeki tavşan gibi hissediyorum kendimi şaşkın,korkulu.
Bazen soğukta üşümüyorum,bazen de sıcağı hissetmiyorum.Kanım çekiliyor yavaşça tırnak uçlarımdan.
sanki bu dünyaya ait değilmişim ...
Diyorum ki;önemli olan hayatta yapayalnızken,terkedilmişken yaşama tutunabilmek,inatla ayakta kalabilmek.......
Ne için,kim için
Herkese göre anlamı ve cevabı farklı